Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Mrągowie

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej A. O. kwoty 13.318,69 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym do dnia zapłaty. Nadto domagał się zasądzenia od pozwanej na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że pozwana w dniu 23 maja 2018 roku zawarła z powodem umowę karty kredytowej nr (...) i limitu kredytowego w rachunku płatniczym
(...), na podstawie której powód udostępnił pozwanej kwotę kredytu w kwocie 12.000 złotych, a ta zobowiązała się do terminowej spłaty powyższej kwoty na warunkach wskazanych w umowie, z czego się nie wywiązała. Podkreślił, że dokonał bezskutecznego wezwania pozwanej do zapłaty powstałego zadłużenia wynikającego z w/w umowy oraz następnie wypowiedział pozwanej umowę.

Pozwana A. O. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa
w całości oraz zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zakwestionowała roszczenie dochodzone pozwem co do zasady, jak
i wysokości. Zaprzeczyła, jakoby zawierała z powodem umowę karty kredytowej
nr (...) i limitu kredytowego w rachunku płatniczym. Podniosła zarzut nieudowodnienia roszczenia co do zasady, jak i wysokości wskazując, że powód nie wykazał m.in. faktu zawarcia umowy o wydanie w/w karty, uruchomienia środków na karcie, faktycznej podstawy dochodzonego roszczenia, gdyż nie przedstawił regulaminu oraz tego
że w okresie obowiązywania umowy pozwanej przekładano do akceptacji nowe taryfy opłat. Ponadto wskazała, że strona powodowa nie przedłożyła oryginału umowy, o której mowa
w pozwie, jak i nie wykazała, że w okresie obowiązywania umowy pozwana otrzymywała jakiekolwiek wyciągi z karty od powoda. Jednocześnie zakwestionowała moc dowodową przedłożonego przez powoda wypowiedzenia umowy, wskazując, że powód przed wypowiedzeniem umowy nie wezwał pozwanej w trybie art. 75c ustawy Prawo bankowe, jak również zakwestionowała moc dowodową wyciągów z karty.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 23 maja 2018 roku A. O. zawarła drogą elektroniczną z (...) Bank S.A. z siedzibą w W. umowę o kartę kredytową nr (...) i przyznanie limitu kredytowego w rachunku płatniczym (...),
na podstawie której A. O. przyznano limit kredytowy w kwocie 12.000 złotych oraz kartę. W § 2. 4 umowy wskazano, że posiadacz może korzystać z karty imiennej i limitu dostępnego po otrzymaniu karty, kodu (...) oraz informacji zawierającej wysokość przyznanego limitu oraz numeru rachunku karty poprzez wykonywanie operacji bezgotówkowych oraz operacji gotówkowych. Wraz z kartą danego typu Bank prześle posiadaczowi odrębną informację, stanowiącą integralną część umowy, zawierającą wysokość przyznanego limitu wraz z numerem karty. W § 3 umowy wskazano, że umowa obowiązuje
od dnia zawarcia ostatniego dnia miesiąca i roku wskazanego na karcie jako termin ważności karty i jest przedłużana na okres ważności kolejnych kart, wydanych w ramach jej odnowienia bez konieczności sporządzania aneksów pod warunkiem, że bank nie złoży posiadaczowi oświadczenia woli o braku przedłużenia okresu obowiązywania umowy
na co najmniej 2 miesiące przed upływem okresu ważności aktualnie posiadanej karty (ust. 1) lub nie złoży posiadaczowi oświadczenia woli braku przedłużenia okresu obowiązywania umowy na co najmniej 2 miesiące przed upływem ważności okresu aktualnie posiadanej karty. Limit kredytowy podlegał stosownemu oprocentowaniu, co wynikało z § 4 umowy.
W § 6 umowy posiadacz karty zobowiązał się do terminowego regulowania zobowiązań wynikających z korzystania z przyznanego limity kredytowego na rachunku karty
w wysokości co najmniej kwoty minimalnej. W umowie sprecyzowano także, że spłaty posiadacz winien dokonywać po zamknięciu cyklu rozliczeniowego, nie później niż
w terminie i w wysokości, które są określane na wyciągu rachunku z karty kredytowej sporządzanej przez bank. Jednocześnie podano, że posiadacz zobowiązany jest do spłaty zadłużenia z tytułu limitu kredytowego w terminach określonych w wyciągu lub zgodnie
z innymi pismami Banku, a w przypadku wypowiedzenia umowy – do końca okresu wypowiedzenia. W § 13 umowy wskazano, że za czynności związane z wydaniem i obsługa karty oraz usługami dodatkowymi bank pobiera opłaty i prowizje zawarte w taryfie. Jednocześnie w umowie A. O. oświadczyła, że dla celów umowy akceptuje złożenie oświadczenia woli na ekranie dotykowym jako równoznaczne z formą pisemną, zaś przed zawarciem umowy otrzymała załączniki określone w 19 § umowy stanowiące integralną część umowy.

(dowód: umowa o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty kredytowej w rachunku karty nr – k. 24-27, regulamin kart płatniczych – k. 92-100v i k. 140-145, wyciąg z taryfy opłat
i prowizji (...) Banku S.A. – k. 101-102v i k.126-135, formularz informacyjny – k. 88-90
i k. 136-138, wydruk wiadomości e-mail – k. 91 i k. 139, dokumenty dotyczące umowy
i oświadczenia – k. 103-104, historia rachunku kredytowego – k. 109-117)

W latach 2019-2022 A. O. dokonywała licznych transakcji przy użyciu karty wydanej wraz z zawarciem umowy nr (...) z dnia 23 maja 2018 roku.
Na rachunku bankowym prowadzonym w związku wydaniem karty odnotowano także wpływ spłat dokonywanych przez posiadacza karty, przy czym ostatnie z dnia 22 listopada
2022 roku. Wówczas posiadacz karty zaprzestał dokonywania jakichkolwiek spłat.

(dowód: historia rachunku kredytowego – k. 109-117 i k. 28-51, wyciągi z rachunku kart kredytowych i zestawienia opłat – k. 78-87v)

Pismem z dnia 14 stycznia 2023 roku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wezwał A. O. do zapłaty zaległości z tytułu umowy nr (...) z dnia
23 maja 2018 roku w kwocie 1.099,77 złotych w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania pisma pod rygorem wypowiedzenia umowy wraz ze stosownymi pouczeniami. Przedmiotowa korespondencja została odebrana pod adresem zamieszkania wskazanym w umowie
nr (...) w dniu 23 stycznia 2023 roku.

(dowód: pismo z dnia 14 stycznia 2023r. – k. 17-18, wydruk śledzenia – k. 16, a także dane
z elektronicznego śledzenie przesyłki na https://emonitoring.poczta-polska.pl)

Pismem z dnia 23 lutego 2023 roku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wypowiedział A. O. umowę nr (...) z dnia 23 maja 2018 roku
w związku z brakiem zapłaty – pomimo wezwania – zaległości wynikających
z przedmiotowej umowy wskazując, że okres wypowiedzenia wynosi dwa miesiące od dnia doręczenia pisma. Jednocześnie wskazał, że zobowiązanie do spłaty na dzień sporządzenia pisma wynosi 12.647,46 złotych. Przedmiotowa korespondencja została odebrana pod adresem zamieszkania wskazanym w umowie nr (...) w dniu 1 marca 2023 roku.

(dowód: wypowiedzenie – k. 22-23, wydruk śledzenia – k. 21, a także dane z elektronicznego śledzenie przesyłki na https://emonitoring.poczta-polska.pl/)

Pismem z dnia 18 maja 2023 roku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wezwał A. O. do zapłaty wymagalnego roszczenia z tytułu umowy karty kredytowej
i limitu kredytowego w rachunku karty w rachunku karty nr (...) z dnia 23 maja 2018 roku w kwocie 13.109,39 złotych w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma. Przedmiotowa korespondencja została odebrana pod adresem zamieszkania wskazanym
w umowie (...) w dniu 9 czerwca 2023 roku.

(dowód: pismo z dnia 18 maja 2023r. – k. 20, wydruk śledzenia – k. 19, a także dane
z elektronicznego śledzenie przesyłki na https://emonitoring.poczta-polska.pl/)

W dniu 13 czerwca 2023 roku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wystawił wyciąg z ksiąg bankowych, z którego wynika, że A. O. posiada względem (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wymagalne zadłużenie w kwocie 13.318,69 złotych
z tytułu umowy nr (...) z dnia 23 maja 2018 roku, na którą to kwotę składa się niespłacony kapitał w kwocie 11.999,98 złotych, odsetki umowne w kwocie 330,56 złotych, odsetki umowne za opóźnienie w kwocie 217,35 złotych oraz opłaty umowne w kwocie 770,80 złotych, zaś od dnia 13 czerwca 2023 roku bankowi należą się również dalsze odsetki
za opóźnienie naliczone od kwoty zadłużenia przedterminowego, tj. niespłaconego zadłużenia w kwocie 13.318,69 złotych.

(dowód: wyciąg z ksiąg bankowych – k. 6)

W dniu 13 czerwca 2023 roku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wystąpił
do Sądu Rejonowego w Lublinie-Zachód w L. przeciwko A. O. z pozwem o zapłatę w elektronicznym postępowaniu upominawczym należności wynikającego z umowy nr (...) z dnia 23 maja 2018 roku w kwocie 13.318,69 złotych.

(dowód: dokumentacja (...) k. 7-14v)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne i jako takie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód dochodził wierzytelności powstałej w wyniku zawarcia przez pozwaną w dniu 23 maja 2018 roku umowy nr (...) karty kredytowej i limitu kredytowego
w rachunku płatniczym (...), na podstawie której udostępnił pozwanej kwotę kredytu w kwocie 12.000 złotych. Pozwana z kolei zaprzeczała, jakoby zawierała z powoda rzekomą umowę. Podniosła zarzut niewykazania istnienia roszczenia, przedłożenia jedynie wydruków umowy oraz nieprzedłożenia dowodu na okoliczność uruchomienia limitu kredytowego oraz regulaminu do umowy. Poza tym poniosła zarzut niewykazania, że w okresie obowiązywania umowy przekładano jej wyciągi z karty, jak
i taryfy opłat oraz zakwestionowała skuteczność wypowiedzenia jej umowy
nr (...).

W ocenie Sądu zarzuty podniesione przez pozwaną nie znajdowały uzasadnienia
w świetle twierdzeń i dowodów przedstawionych przez powoda. Zaoferowany przez stronę powodową materiał dowodowy wykazał bowiem, że pozwaną łączyła z powodem zawarta drogą elektroniczną umowa karty kredytowej i limitu kredytowego w rachunku płatniczym
(...), pozwana za pośrednictwem karty kredytowej w latach 2019-2022 dokonywała szeregu transakcji płatniczych, jak i przez pewien czas regulowała swoje zobowiązania wynikające z tytułu zawartej umowy o kartę kredytową, przy czym
w listopadzie 2022 roku dokonała ostatnich spłat, zaprzestając dokonywania dalszych wpłat na poczet przedmiotowego zobowiązania. Powyższe dowodzi nie tylko przedłożona umowa
o kartę kredytową i przyznanie limitu kredytowego w rachunku płatniczym, która zawiera chronione prawem wrażliwe dane osobowe pozwanej oraz załączniki stanowiące integralną cześć tej umowy określone w § 19 umowy, szczegółowa historia rachunku, wydruki wyciągów z rachunku kart kredytowej wraz z zestawieniem opłat, jak i wydruk w postaci korespondencji e-mail dotyczącej umowy nr (...), ale i uzupełniająco wyciąg
z ksiąg bankowych powoda wystawiony w dniu 12 stycznia 2024 roku, który zawiera pieczęć banku i treść określonego oświadczenia wiedzy, a także podpis pracownika banku. Wiarygodność w/w dokumentów – w świetle treści art. 243 ¹ kpc i 245 kpc oraz
art. 77 ² i 77 ³ kc – nie budziła wątpliwości Sądu. Zaznaczyć należy także, że kodeks postępowania cywilnego nie zawiera zamkniętego katalogu środków dowodowych,
na co wskazuje treść art. 309 kpc. Dopuszczalne jest zatem poczynienie ustaleń faktycznych na podstawie każdego dowodu, o ile nie pozostaje to w sprzeczności z przepisami prawa. Przepis art. 309 kpc umożliwia więc przeprowadzenie dowodu innymi środkami dowodowymi, stosując odpowiednio przepisy o dowodach, co umożliwia ustalenie faktów także na podstawie dowodów, którym nie można przypisać waloru dokumentu. Wyciąg z ksiąg bankowych stanowi dowód sporządzenia dokumentu danej treści przez osoby pod nim podpisane, co zgodnie
z art. 245 kpc, potwierdza też pośrednio zawarcie umowy pomiędzy stronami, skoro dana umowa została wciągnięta do ksiąg banku ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 12 lutego 2019 roku sygn. akt I AGa 274/18, publ. LEX nr 2742020). Z kolei moc dowodowa wyciągu z ksiąg bankowych nie jest ograniczona i dokument taki stanowi samodzielny środek dowodowy, który podlega ocenie w myśl zasad określonych w art. 233 § 1 kpc ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 lutego 2021 roku sygn. akt I ACa 412/19, publ. LEX nr 3207414). Wyciąg z ksiąg banku może zatem stanowić postawę ustaleń faktycznych
i rozstrzygnięcia sprawy. Nie ma zatem podstaw do deprecjonowania z góry mocy dowodowej wyciągu z ksiąg banku. W sytuacji, gdy kredytobiorca nie dokonuje wpłat, co skutkuje wystąpieniem zaległości, bank ma możliwość przedłożenia wyciągu z ksiąg banku ze wskazaną kwotą zaległości, a kredytobiorca kwestionujący wysokość zaległości nie może ograniczyć się do zaprzeczenia prawidłowości wyliczenia, tylko powinien uzasadnić, z czego wywodzi swój pogląd o wadliwości wyliczenia ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 12 lutego 2019 roku sygn. akt I AGa 274/18, publ. LEX nr 2742020).

Należy mieć na uwadze również to, że pozwana w ramach procesu zawarcia drogą elektroniczną umowy nr (...) podała swoje szczegółowe dane osobowe. Przedłożona przez powoda umowa nr (...) z dnia 23 maja 2018 roku zawiera bowiem wrażliwe i chronione dane osobowe strony pozwanej, jak jej imię i nazwisko, w tym rodowe, datę urodzenia, numer PESEL, adres zamieszkania, serię i numer dowodu osobistego, adres e-mail, a także numer telefonu komórkowego. Trudno więc zakładać,
by powód uzyskał powyższe dane w sposób sprzeczny z prawem, a następnie sporządził pozorną umo wę o kartę kredytową i przyznanie limitu kredytowego w rachunku płatniczym. Gdyby natomiast rzeczywiście tak było, to niewątpliwie w interesie pozwanej byłoby zawiadomienie o tym fakcie stosownych organów ścigania, czego jednak pozwana nie uczyniła. Ograniczenie się do kwestionowania przez pozwaną istnienia zobowiązania, czy przedstawionej przez powoda umowy oraz zestawień i wyciągów z rachunków, wydruków elektronicznych oraz wyciągu z ksiąg, bez żadnej dalszej inicjatywy dowodowej nie mogło skutecznie prowadzić do oddalenia powództwa. Przedłożone przez powoda dokumenty, przechowywane przez niego elektronicznie w związku z zawartą umową o kartę kredytową
i przyznanie limitu kredytowego wzajemnie ze sobą korelują i wykazują, że posiadaczka karty korzystała z niej przez ponad 4 lata i do pewnego momentu realizowała zobowiązania wynikające z zawartej umowy. Jednocześnie strona pozwana nie zdołała wykazać wadliwości przedłożonego przez powoda wyciągu z ksiąg bankowych.

Odnosząc się do twierdzeń pozwanej co do braku otrzymywania wyciągów z karty kredytowej wskazać należy, że – w świetle § 2 i 6 umowy oraz okoliczności dokonywania przez pozwaną spłat minimalnych – były one chybione. W § 6 umowy wskazano,
że posiadacz karty zobowiązuje się do terminowego regulowania zobowiązań wynikających
z korzystania z przyznanego limity kredytowego na rachunku karty w wysokości co najmniej kwoty minimalnej. Sprecyzowano, że spłaty posiadacz winien dokonywać po zamknięciu cyklu rozliczeniowego, nie później niż w terminie i w wysokości, które są określane
na wyciągu rachunku z karty kredytowej sporządzanej przez bank. Uwzględniając zatem okoliczność dokonywania przez pozwaną przez pewien czas spłat trudno jest zakładać,
by pozwana – jak twierdzi – nie otrzymywała wyciągów z karty, skoro wiedziała, kiedy
i jakie kwoty spłacać.

Zarzut pozwanej w postaci nieskuteczności wypowiedzenia umowy również nie zasługiwał na uwzględnienie. Artykuł 75 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Prawo bankowe nadaje bankowi uprawnienie do wypowiedzenia w każdym czasie umowy kredytu
w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo
w przypadku utraty przez niego zdolności kredytowej. Przepis ten stanowi, że w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu, o ile ustawa z dnia 15 maja 2015 roku – Prawo restrukturyzacyjne nie stanowi inaczej (art. 75 ust. 1). Termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, o ile strony nie określą w umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy - 7 dni (art. 75 ust. 2). Nie ulega przy tym wątpliwości,
że wypowiedzenie umowy kredytu przez bank wymaga podjęcia dwóch odrębnych czynności: pierwszej, polegającej na sporządzeniu wezwania do zapłaty zaległej płatności pod rygorem wypowiedzenia umowy, a w przypadku bezskuteczności wezwania – drugiej polegającej
na wypowiedzeniu umowy ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia
29 października 2021 roku sygn. akt I ACa 609/21, publ. LEX nr 3342824). Instytucja bankowa może także w jednym piśmie zawrzeć zobowiązanie strony do spłaty zaległości pożyczki, ewentualnie wniosku o restrukturyzację zobowiązania w określonym terminie,
a jednocześnie zastrzec, że jeśli przesłanki te nie będą spełnione, to można skutecznie w tym samym piśmie wypowiedzieć umowę, zgodnie z postanowieniami umowy ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 30 marca 2021 roku sygn. akt I ACa 4/20, publ. LEX
nr (...)).

Strona powodowa przedłożyła pismo z dnia 14 stycznia 2023 roku stanowiące wezwanie pozwanej do zapłaty w terminie 14 dni zadłużenia wynikającego z umowy
nr (...) pod rygorem wypowiedzenia umowy wraz z pouczeniem o treści art. 75c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Prawo bankowe oraz informacją o możliwości złożenia w terminie 14 dni wniosku o restrukturyzację zaległości, a także wydruk śledzenia przesyłki, który potwierdza fakt jej wysłania w dniu 16 stycznia 2023 roku oraz odbioru przedmiotowej korespondencji w dniu 23 stycznia 2023 roku ( vide: wydruk na k. 16 akt sprawy). Wydruk śledzenia przedłożony przez powoda przesyłki pocztowej ma charakter poglądowy. Z drugiej jednak strony administratorem danych oraz informacji w nich stwierdzonych, jak
i odpowiedzialnym za ich zamieszczanie jest podmiot zewnętrzny – Poczta Polska S.A.
z siedzibą w W., co pozwala uznać, że dokument ten – choć prywatny w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego – przedstawia rzetelne i prawdziwe informacje. Celem upewnienia się co do prawdziwości i autentyczności rzeczonego wydruku Sąd dokonał jego pozytywnej weryfikacji za pośrednictwem strony internetowej www.emonitoring.poczta-polska.pl. (...) strona powodowa przedłożyła pismo z dnia 23 lutego 2023 roku stanowiące wypowiedzenie umowy ( vide: wypowiedzenie umowy na k. 22-23v akt sprawy)
z zachowaniem przewidzianego umową dwumiesięcznego okresu wypowiedzenia oraz potwierdzenie odbioru tej korespondencji pod adresem zamieszkania wskazanym w umowie
nr (...) w dniu 23 maja 2018 roku ( vide: potwierdzenie odbioru na k. 21 akt sprawy). Powyższe przekonuje o tym, że powód dochował wymaganych procedur związanych z wezwaniem pozwanej do spłaty zadłużenia poprzez skierowanie do niej w/w korespondencji. Pozwana nie dotrzymała natomiast warunków umowy poprzez brak terminowego regulowania spłat określonych w umowie, jak i nie złożyła wniosku o restrukturyzację zobowiązania. Z tego też względu uznać należało, że strona powodowa dokonała skutecznego wypowiedzenia zawartej z pozwaną umowy nr (...), co przesądza o wymagalności dochodzonego pozwem roszczenia.

Mając zatem powyższe na uwadze – na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe – orzeczono jak w punkcie I wyroku.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc, aprobując datę wymagalności roszczenia wskazaną w pozwie.

O kosztach procesu (pkt II wyroku) orzeczono – stosownie do jego wyniku –
na podstawie art. 98 § 1 i 1 ¹ i 3 kpc i 99 kpc w zw. § 15 ust. 1 i w zw. § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2023r. poz. 1964), zasądzając od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.367 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

/-/ sędzia Krzysztof Połomski