Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Mrągowie

POSTANOWIENIE

Dnia 11 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Mrągowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Sylwia Jaroszewska

Protokolant: sekretarz B. W.

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2018 roku w Mrągowie

na rozprawie

sprawy z powództwa U. A.

przeciwko M. A.

o alimenty

postanawia

I.  postępowanie w sprawie umorzyć,

II.  nie obciążać pozwanego kosztami sądowymi.

Sygn. akt III RC 35/18

UZASADNIENIE

U. A. działając w imieniu swojego małoletniego syna D. A. domagała się zasądzenia od pozwanego M. A. alimentów w kwocie po 500 zł miesięcznie od dnia wniesienia pozwu.

W uzasadnieniu wskazała, że w październiku 2017 roku wyprowadziła się razem z małoletnim D. od pozwanego, który od tej chwili przestał łożyć na swojego syna pomimo zawarcia umowy alimentacyjnej, w której zobowiązał się płacić alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew pozwany M. A. uznał powództwo co żądania za okres od dnia wydania wyroku, ponieważ na bieżąco płaci alimenty na rzecz małoletniego zgodnie z umową alimentacyjną, a okoliczności podane w pozwie w tym zakresie są niezgodne z prawdą.

Pismem procesowym z dnia 7 maja 2018 roku U. A. rozszerzyła powództwo i podała, że wnosi o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniego D. A. alimentów w kwocie po 2000 zł miesięczne.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Małoletni D. A., ur. (...) jest dzieckiem pochodzącym ze związku (...).

(okoliczności bezsporne, a nadto vide: akty stanu cywilnego k. 8-9)

Matka małoletniego jest osobą bezrobotną. Od kwietnia 2018 roku rozpoczęła staż organizowany przez Powiatowy Urząd Pracy w M..

(vide: decyzja i umowa o odbywaniu stażu k. 47-52)

Pozwany prowadzi działalność gospodarczą. W 2017 roku nie osiągnął z tego tytułu dochodów. Obecnie jego sytuacja uległa poprawie. Płaci na małoletniego dobrowolnie po 500 zł miesięcznie alimentów.

(vide: analiza finansowa, potwierdzenia przelewów k. 27-35)

Na terminie rozprawy w dniu 11 maja 2018 roku Przewodnicząca nakłaniała strony do zawarcia ugody pouczając jednocześnie o skutkach zawarcia ugody i wadach oświadczenia woli.

W toku postępowania strony doszły do porozumienia i zawarły ugodę na mocy której pozwany M. A. zobowiązał się do łożenia na rzecz małoletniego D. A. alimentów w kwocie po 500 zł miesięcznie płatnych do rąk U. A. do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 1 czerwca 2018 roku.

Po odczytaniu ugody strony własnoręcznymi podpisami potwierdziły jej treść, oświadczając, że wyrażają zgodę na warunki zawartej ugody (vide: protokół rozprawy z dnia 11 maja 2018 roku k. 59-60).

Zgodnie z treścią art. 10 k.p.c. w sprawach w których zawarcie ugody jest dopuszczalne sąd powinien w każdym stanie postępowania dążyć do ich ugodowego załatwienia. Stosownie do treści art. 223 § 1 k.p.c. Przewodniczący powinien we właściwej chwili skłaniać strony do pojednania, zwłaszcza na pierwszym posiedzeniu, po wstępnym wyjaśnieniu stanowiska stron. Osnowę ugody zawartej przed sądem wciąga się do protokołu rozprawy albo zamieszcza w odrębnym dokumencie stanowiącym część protokołu i stwierdza podpisami stron.

Ugoda sądowa ma dwoisty charakter, łączący elementy materialnoprawne i procesowe. Jest czynnością procesową dokonaną w formie przewidzianej prawem procesowym, które wiąże z tą czynnością zamierzony przez strony skutek w postaci wyłączenia dalszego postępowania sądowego co do istoty sporu i umorzenia postępowania (art. 223 k.p.c. w zw. z art. 203 § 4 k.p.c. i art. 355 § 1 k.p.c.). Jednocześnie zawarte w treści ugody porozumienie co do istniejącego między stronami stosunku prawnego ma charakter zgodnego oświadczenia woli, a więc czynności prawnej zmierzającej do wywołania skutków w dziedzinie prawa materialnego. W tym zakresie zawarte przed sądem porozumienie jest ugodą w rozumieniu art. 917 k.c. (zob. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2005 r., sygn. akt V CK 691/04, LEX nr 177225).

Ugoda może być uznana przez Sąd za niedopuszczalną tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.).

Przedstawicielka ustawowa małoletniego wyraziła zgodę na zawarcie ugody na kwotę alimentów w wysokości po 500 zł miesięcznie, do czego zobowiązał się pozwany, również wyrażając zgodę na warunki ugody. Po odczytaniu ugody strony potwierdziły jej treść własnoręcznymi podpisami i nie zgłaszały żadnych zastrzeżeń.

W ocenie Sądu zawarta w niniejszej sprawie ugoda nie jest sprzeczna z prawem ani nie zmierza do obejścia prawa. Kwota ustalonych alimentów nie prowadzi do niezgodnego z zasadami współżycia społecznego pokrzywdzenia czy też wzbogacenia małoletniego ani też nie przekracza możliwości finansowych pozwanego.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 355 § 1 w zw. z art. 223 k.p.c. i art. 203 § 4 k.p.c. umorzył postępowanie w sprawie (punkt I postanowienia).

W punkcie II postanowienia odstąpiono od obciążania pozwanego kosztami postępowania z uwagi na charakter sprawy.